വിധി

ഞാന് അകലുകയാണ്
എന്റെ സൌഹൃദങ്ങളില് നിന്ന്
എന്റെ ബന്ധങ്ങളില് നിന്ന്
എന്റെ വാക്കുകളില് നിന്ന്
എന്റെ ആദര്ശങ്ങളില് നിന്ന്.
പുഞ്ചിരിയുടെ മുഖം നഷ്ട്ടപെട്ടു
കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
മൌനവും ദുഖവും കൂട്ടിരിക്കുന്നു .....
മറന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന
നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളെ അകലട്ടെ
ഞാന് ...
ഇനി ഒരു ഋതുബേദം കാണാതെ...........
പറയാത്ത നൊമ്പരങ്ങള് എന്
നെഞ്ചകത്തെ കാര്ന്നു തിന്നപ്പോള്
.. .ഏകാന്തതയുടെയും
ഇരുട്ടിന്റെയും എഴുതാപുറങ്ങളിലേക്ക് ഞാന്
കൊഴിഞ്ഞു വീണു.
ഏകാന്തതയുടെയും ഇരുട്ടിന്റെയും
മറവിലെ ശൂന്യതയില് നിന്നും ഇനി കുറച്ചു
അഹങ്കാരതോടെ തന്നെ
വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട്
ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്ക് ... ജീവിതത്തിലേക്ക് .
ഓരോന്നായി തിരിച്ചു പിടിക്കാന്....
നേടിയെടുക്കാന് . ഇനി സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി
മാത്രമല്ല ഒന്നിനു വേണ്ടിയും ആരുടെ
മുന്നിലും യാചന ഇല്ല .....
കാണാമറയത്തെ ഒരു സുമനസ്സിന്റെ
പ്രാര്ത്ഥന കൊണ്ടാകണം
എന്തിനെയും നേരിടാന് മനസ്സ്
പാകപെട്ടിരിക്കുന്നു .
കൈമുതലായി മനസ്സില് ഇപ്പോള് ഉള്ളത്
ജീവിതം പഠിപ്പിച്ച ഒരേ ഒരു വാചകം
മാത്രം ..." കൊണ്ടും
കൊടുത്തും മാത്രമേ വളരാന് ഒക്കൂ" .....
ഞാന് വരും.... വീണ്ടും വരും...ഒരു നല്ല
വസന്തത്തിന്റെ പൂചെപ്പുമായി ഞാന്
തിരിച്ച് വരും...വീണ്ടും പൂക്കുവാന് വേണ്ടി
മാത്രമാണ് ഞാന് ഇപ്പോള് കൊഴിഞ്ഞു
ഇറങ്ങുന്നത് ..........